Sprzężenie Zwrotne. Część Dwudziesta Dziewiąta.

Trochę słabo stoi ten rok, jak chodzi o publikowanie publikacji, mimo to w dalszym ciągu nie można z całą stanowczością stwierdzić, że nie istniejemy. Ciągle jest więc nadzieja.
No.
Na podparcie naszego stanowiska mamy taki oto argumencik. Nie dość, że zdarzało nam się czasem publikować w tym roku, to na dodatek opublikowaliśmy kilka materiałów zawierających cudze prace. Konkretnie dwa. Dowodzi to ni mniej, ni więcej, tego, że nie dość, że funkcjonujemy, to ciągle nie zatraciliśmy umiejętności komunikacji.
Tak będzie też tym razem. Bo, proszę państwa, jakiś czas temu opisywaliśmy sytuację, jak dostaliśmy dwa maile od jednego typa i że w ogóle spoko, i że tam były zdjęcia, i że tak dalej, tak dalej. To było jakieś pół roku temu (czyli, jeśli teraz jest koniec roku, to to musiało być w środku roku jakoś), w każdym razie od tego czasu mamy nową spłuczkę w kiblu, rozpoczął się sezon grzewczy, skończyła się Moda Na Sukces i takie tam różne. No. Działy się różne rzeczy, a tu w skrzynce mailowej zalega nowa porcja materiału. I to od tego samego gościa... czaicie?
Bez zbędnych ceregieli, przystąpmy do podziwiania. Prace należą do pana Perkoza Wilka. Dostaliśmy je znowu w dwóch rzutach. Bijemy się metalową sztabą po głowach w ramach pokuty, że tak późno, ponieważ pierwsza wiadomość pod tytułem: niedoszłe żniwo potencjalnego huja, obwieszcza:

no i okazuje się, że w poprzednim mejlu byłem blisko. a chodzi konkretnie o niebezpieczeństwa czające się w poszukiwaniach kutasów na murach - od tamtego czasu prawie wjechałem autem w inne jadące przede mną bo przeszukiwałem mury.
dołączam porcję ciula. zwiedziłem trochę kałowic, sosnowsi, bądzinia i innych. sosnowieś rozczarował strasznie - ani jednego kutasa, a muszę przyznać, że trasę przez tą mieścinę wykonałem całkiem solidną. katowice pokazały klasę (dąbrówka mała) - było tak gęsto, że nawet nie chciało mi się sprawdzać na jakiej ulicy jestem. kibole się po prostu wykazali. jak dla mnie hitem jest kutas zrobiony czymś podobnym do pianki montażowej - klasique.
no, to miłego oglądania.

Kuuurwa... Poświęcenie. Ryzyko. Podróże. Pianka Montażowa Klasique... Tak się pracuje na szacunek, proszę państwa! Niczym Indjana Dżąs.
Ale, ale... myślicie pewnie, że to wszystko, bo nie czytacie ze zrozumieniem i umknął wam fakt, że dostaliśmy dwa mejle. No to teraz kurwa łykajcie to (z wiadomości pod tytułem hujów cała gama zajebana, burt rejnolc kupił nowe auto):

nie wiem jak to z pojemnością będzie, spróbuję wysłać jednym mejlem. jak się nie uda to pójdzie z podziałem na dwa.
korzystając z okazji chciałem podziękować zjebastianowi za fotkę z hujwacji.
również dzięki dla brata (tego co kiedyś z ałustralyi przysłał huja) - od niego dostałem fotke tego kutasa skradającego się za krową. no i tu anegdotka: brat szedł z córką (lat około 4, jeśli się nie mylę) i ona zobaczyła jeszcze niezamalowanego huja i pyta co to takiego, brat zdążył tylko się zaksztusić, ale na szczęście sama go uratowała pytając "nindża?". oczywiście brat potwierdził.
no, pozdrawiam serdecznie i huj wam na mur.

Jakieś pytania? Co? Nic nie słychać. No, jeszcze chwilka... Nic? Więc zamykam przewód sądowy, udzielam głosu panu prokuratorowi - jak mawiała Anna Maria.

PERKOZ WILK:
niedoszłe żniwo potencjalnego huja: